Herkes kendine göre en harika insandır. Eğer en
çok beğendiğimiz olmasak niye şu an olduğumuz gibi olalım değil mi? Demek öyle
veya böyle, olup olabileceğimiz bu karakter!
Değişmeyeceğiz, evet! Peki madem, bize göre en
kabul gören insan profili şu aynada gördüğümüz, o zaman acaba gerçekten aynı
kendimizi, yani kendi özelliklerimizde birini bulsak hoşumuza gider miydi?
Bir yerde kendimle karşılaşmayı çok isterdim!
Yani aslında, düşünsenize en tanımadığınız o aslında! Etrafınızdaki, diğer
insanların, kızdıklarında nasıl olduklarını, hayal kırıklığına uğradıklarında
nasıl gözüktüklerini, mutlu olduklarında nasıl gülümseyip, neşelendiklerinde
güldüklerini biliyoruz. Peki ya kendimizin, hayır! Mesela ben burada yazı
yazarken, kendi kendime, bir sürü surat ifadesi yapıyorum, gülüyorum, kaşlarımı
oynatıyorum falan ama kendimi görmüyorum.
Neyse uzatmadan, bir yerlerde ses kaydınızı
kesin dinlemişsinizdir, o kadar garip gelir ki, kimin bu acayip ses yahu,
dersiniz, sonra da o sesin size ait olduğu anlaşılınca, büyük bir hayal
kırıklığıyla, olamaz benim sesim böyle mi duyuluyor cidden dersiniz! Mesela
benim iğrenç bir sesim var dinlediğimde ve öyle duyuluyormuş, ben halbuki gayet
kişilikli güzel bir sesim var zannediyorum, aslında boru gibi zonk zonk bir
şeymiş!
Korkum şu: acaba uzaktan birinin gözleriyle
kendime baksam, sesimden iğrendiğim kadar kendimden iğrenir miyim? İşte soru
bu, hadi bakalım!
No comments:
Post a Comment