Bugün
hep yaptığım şeyleri yapmadım.
Aynı
yollardan yürümedim.
Aynı
şeyleri almadım.
Aynı
otobüse binmedim.
Biliyordum
elbet, başka yollar olduğunu.
Ama
denemek istemiyordum, bildiğim yoldan gitmek istiyordum.
Aynı
yolu gidip gidip geri dönmek... Biliyorum her zaman girdiğim o
sokak, çıkmaz bir sokak. Ama her seferinde, umutlanıp tekrar
tekrar giriyordum, belki bir yere çıkıyordur diye. Ama her
seferinde, tuğlalarla örülü cepheler, karanlık pencereler, bazen
insanlar görüyorum; dünyada bakılabilecek en ilgisiz şekilde
bana bakıyorlar... Bir kapı arıyorum; belki büyük çöp
tenekelerinin ardında bir kapı vardır... Ama yok... Her seferinde
geri dönüyorum. Her geri dönüşümde daha da bezgin oluyorum.
Uzakta
başka yollar görüyorum... Ama aklım o çıkmaz sokakta kalıyor,
önünden geçerken yine kendimi durduramıyorum.
Ama
bugün, oraya gitmedim.
Çoktan
yenilmiştim zaten...
Kabullenmek
istemedim...
Ama
bu kez, kabullenmek hoşuma gitti.
Bu
duyguyu sevdim, hafifledim ve,
Başka
bir yoldan döndüm...
Hala
yürümeye devam ediyorum...
Uzakta
kaldığını hissediyorum...
Uzaklaştığımı
hissediyorum...
Uzaklaşmak
hoşuma gidiyor...