5 Otobüsü...

Bugün hep yaptığım şeyleri yapmadım.

Aynı yollardan yürümedim.

Aynı şeyleri almadım.

Aynı otobüse binmedim.

Biliyordum elbet, başka yollar olduğunu.

Ama denemek istemiyordum, bildiğim yoldan gitmek istiyordum.

Aynı yolu gidip gidip geri dönmek... Biliyorum her zaman girdiğim o sokak, çıkmaz bir sokak. Ama her seferinde, umutlanıp tekrar tekrar giriyordum, belki bir yere çıkıyordur diye. Ama her seferinde, tuğlalarla örülü cepheler, karanlık pencereler, bazen insanlar görüyorum; dünyada bakılabilecek en ilgisiz şekilde bana bakıyorlar... Bir kapı arıyorum; belki büyük çöp tenekelerinin ardında bir kapı vardır... Ama yok... Her seferinde geri dönüyorum. Her geri dönüşümde daha da bezgin oluyorum.

Uzakta başka yollar görüyorum... Ama aklım o çıkmaz sokakta kalıyor, önünden geçerken yine kendimi durduramıyorum.

Ama bugün, oraya gitmedim.

Çoktan yenilmiştim zaten...

Kabullenmek istemedim...

Ama bu kez, kabullenmek hoşuma gitti.

Bu duyguyu sevdim, hafifledim ve,

Başka bir yoldan döndüm...

Hala yürümeye devam ediyorum...

Uzakta kaldığını hissediyorum...

Uzaklaştığımı hissediyorum...

Uzaklaşmak hoşuma gidiyor...